Tino
sit en dagdroom oor hoe hy sy rugbyspan se sterspeler tydens 'n wedstryd is. In
sy verbeelding sien hy hoe hy punte vir sy span aanteken en hoe almal gaande is
oor sy spel. Hy hoor 'n manstem wat trots uitroep: "Dis my laaitie
daardie!" en hy blaak in sy oomblik van glorie.
Tino word uit sy
droomwêreld geruk wanneer een van sy spanmaats kom sê dat die afrigter met die
spanlede wil praat. Die wedstryd is al 'n kwartier gelede verby en Tino het die
hele tyd op die kantlyn gesit en dagdroom. Hy sluit nou by sy spanmaats aan wat
in die kleedkamer onder die pawiljoen vergader. Die afrigter het skynbaar reeds
met die span gepraat en hy maak 'n sarkastiese aanmerking wanneer Tino
uiteindelik by hulle aansluit. Een van Tino se spanmaats, Martin, maak 'n grap
ten koste van Tino en al die ander spelers bars uit van die lag. Die afrigter
verdaag die spelers en herinner hulle daaraan dat hulle die volgende week in 'n
pa-en-seun-wedstryd speel. Elke speler moet sy pa saambring en daar sal ná die
wedstryd foto's geneem word.
As
Tino buite kom, wonder hy wat hy die volgende Saterdag gaan doen. Hy ken nie sy
eie pa nie en hy is paniekerig oor die vooruitsig van 'n pa-en-seun-dag. Die
afrigter wil weet of Tino die Saterdag daar sal wees en Tino verseker hom dat
dit nie 'n probleem is nie. "My pa wou al lankal kom kyk hoe ek
speel." Die afrigter belowe dat hy Tino in die tweede helfte van die
wedstryd sal laat speel as Tino daardie week hard oefen.
Op
pad huis toe dink Tino aan sy pa wat hy nooit ontmoet het nie en oor wie sy ma
nie wil praat nie. Sy ma huil haarself dikwels saans aan die slaap terwyl sy na
haar troufoto's staar. Tino wonder wat hy kan doen om sy pa by die
rugbywedstryd te kry.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking